Stulecie Polskiego Rugby - Część 0230.07.2022
TweetRok 1921
W kwietniu 1921 roku kiedy pierwszy rok szkolony w "Linguarum Schola" zbliżał się do końca Amblard ogłosił powołanie klubu sportowego pod nazwą „Orzeł Biały Sportowy”, zorganizowanego na wzór francuski, który miał prowadzić szkolenie aż w 13 dyscyplinach. Najważniejszą, wiodącą dyscypliną miała być - Nieznana jeszcze u nas, a wielce rozpowszechniona we Francji, w Anglii i w Ameryce kategoria Football-Rugby. Amblard zapewnił sobie współpracę doświadczonych trenerów i instruktorów, zamierzał stworzyć polską elitę sportową prowadząc szkolenie na wzór zachodni. Cele klubu zostały przedstawione w następujących słowach - Celem naszego Związku jest nietylko zachęta młodzieży do uprawiania ćwiczeń fizycznych, do wyrobienia w sobie hartu ciała i ducha, oraz karności i inicjatywy, ale i wprowadzenie w szranki międzynarodowe barw polskich biało-amarantowych. Niech wiedzą obcy, że przybywa im nowy, godny współzawodnik - Polska.
W maju, a także w miesiącach następnych, w prasie warszawskiej (Kurjer Warszawski, Wieczór Warszawy, Gazeta Warszawska) oraz sportowej ukazała się informacja o zapisach do sekcji rugby, zainteresowani mogli zgłaszać się osobiście lub listownie do Louisa Amblarda, który jako kontakt podał tymczasową siedzibę klubu mieszczącą się w pokoju nr 394 Hotelu Europejskiego na ul. Krakowskie Przedmieście 13. Warunki rekrutacji były następujące - Warunkiem wstąpienia do Związku jest wypełnienie odpowiedniego podania, oraz wprowadzenie przez dwu członków dawnych. Przyłączenia „grupowe” następują przez upoważnionego przedstawiciela „grupy”. O przyjęciu jednak decyduje Komitet Wykonawczy. A potrzeba zwrócić uwagę na to, że każdy akt nieposłuszeństwa pociągnie za sobą wykreślenie ze związku. Klub przyjął ostatecznie nazwę „Związek Sportowy Orła Białego”, a następnymi po rugby dyscyplinami były boks i lekkoatletyka, sekcje te powstały jednak blisko rok później. Obok tych trzech dyscyplin „Orzeł Biały” planował utworzenie kolejnych sekcji: piłki nożnej, kolarskiej, hippicznej, szermierczej, tenisowej, pływackiej, golfa i szwedzkiej gimnastyki. Opiekunką Związku została pani Canton Baccere, żona jednego z francuskich dyplomatów.
Na cykl ogłoszeń o naborze do drużyny rugby zgłosiło się tym razem kilkunastu ochotników, głównie studentów i gimnazjalistów, z którymi Amblard rozpoczął w czerwcu treningi na boisku Agrykoli w Parku Sobieskiego. Wśród nich byli m.in. Franciszek Kramer, Tadeusz Chrapowicki, Jan Lechowski, Rosiński, Zygmunt Weiss, Zdzisław Gillewicz, Wojciech Pigła i Maciej Goldman-Rutkowski. Treningi odbywały się w różnych godzinach, a po rozpoczęciu roku akademickiego najczęściej rano przed zajęciami na uczelni. Początkowo praca była bardzo ciężka, samemu trenerowi trudno było wytłumaczyć i pokazać poszczególne elementy gry w rugby, praktycznie do listopada nie osiągniętą wyraźnych postępów. Problemem była też liczba trenujących, która wprawdzie pozwalała na przećwiczenie elementów technicznych, ale o taktyce nie było już mowy. Treningi zostały zawieszone, a Amblard rozpoczął poszukiwanie zawodników w inny sposób. Mając przyjaciół we Francuskiej Misji Wojskowej zaproponował treningi oficerom i żołnierzom, którzy pokazali już mieszkańcom Warszawy, że umieją grać rugby. Drużyną zainteresował się major Charles Roucaud, który grał we Francji w rugby przed przyjazdem do Polski z misją, zaoferował Amblardowi pomoc przy trenowaniu zespołu i siebie jako nowego zawodnika. Treningi zostały na krótko wznowione, ale ze względu na zbliżającą się zimę przerwano je ponownie, tym razem do wiosny.
Oficjalna delegacja klubu w skład, której wchodzili m.in. Amblard, Roucaud i Kramer udała się też na rozmowy do generał Henri Niessela, szefa Francuskiej Misji Wojskowej w sprawie pomocy dla „Orła Białego”. Generał, który jak wspominałem został prezesem honorowym Stowarzyszenia Polsko-Francuskiego, był przychylnie nastawiony do inicjatywy polsko-francuskiego klubu, a efektem rozmów było pozyskanie kompletnego sprzęt do gry w rugby dla dwóch zespołów. Przy okazji klub otrzymał także sprzęt dla nowo powstałych sekcji: bokserskiej i lekkoatletycznej, przez rok rugby było bowiem jedyną dyscypliną uprawianą w klubie. Po sekcjach lekkoatletycznej i bokserskiej „Orzeł” założył jeszcze sekcje gier sportowych i gimnastyczną, uważany był powszechnie za klub elitarny, co było założeniem Louisa Amblarda. W grudniu na łamach „Tygodnika Sportowego” ukazał się pierwszy obszerny artykuł o rugby nawiązujący do owalnej piłki w Polsce - Znakomitym w całym tego słowa znaczeniu sportem jest rugby, uprawiany na wysoką skalę i bardzo popularny na zachodzie, u nas niestety w ogóle nieznany, względnie znany tylko w Warszawie. ... Reasumując, zaznaczyć należy, że dobry oddech, zwinność, szybkość, orjentacja, bystrość wzroku, zimna krew i zdecydowanie, winny być cechami każdego rugbymana. Od woli zwycięstwa poszczególnych graczy i ich dyscypliny zależy reszta. CDN
