1922: Rugby06.07.2022
TweetW.S., Polska Zbrojna 15.05.1922
Rugby należy do gier kombinowanej piłki nożnej, uprawianej na kontynencie Europy zaledwie od 10 lat, a wysuwającej się obecnie na Zachodzie na czoło gier sportowych. We Francji rugby uprawiane jest narównie z footballem, a nawet w niektórych przypadkach, przez swoje walory, spycha go na plan drugi.
Przed przyjściem do krótkiego streszczenia zasad tej gry, pragnę podać jej najogólniejszą charakterystykę.
W porównaniu z footballem jest to gra trudniejsza z powodu większej ilości kombinacji taktycznych, jak i też z powodu wymogów fizycznych stawianych graczom. W grze tej cała drużyna jest w ustawicznym ruchu, co przy bardzo szybkim tempie podawania piłki jest rzeczą bardzo wytężającą.
"Tackling", "dribbling" i zatrzymanie, stwarzają dla graczy bardzo trudne sytuacje, pokonanie których wymaga wielkiej sprawności fizycznej, przytomności umysłu i natychmiastowej decyzji, nienapotykanych i niestawianych przy innych grach.
Te cechy, jak również sytuacja, położenia i ruchy ciała identyczne z temi przy wojsk. ćwiczeniach polowych, zwróciły na siebie uwagę francuskich sfer wojskowych i zadecydowały o tem, że rugby wprowadzono obowiązkowo w program wojskowych ćwiczeń fizycznych.
W Polsce gra ta nie jest jeszcze znaną. Pierwszym jej pionierem w Warszawie jest dyr. Luis Amblard, prezes francusko-polskiego klubu sportowego "Orzeł Biały", którego enrgji i staraniom zawdzięczać należy, że polski świat sportu grę tę jeszcze w bieżącym sezonie zobaczy. Dyr. Amblard zamierza zorganizować match'e pokazowe rugby w Warszawie, Lwowie, Krakowie, Poznaniu i Łodzi.
Ze względu na swój charakter gry najbardziej odpowiadającej programowi i potrzebom przygotowania fizycznego dla służby wojskowej, należy się spodziewać, że polskie, wojskowe koła sportowe, grą tą zainteresują się i staną się jej gorącymi propagatorami.
W krótkości, zasady gry przedstawiają się następująco:
- Plac winien być równy, porośnięty trawą i posiadać conajmniej 100 metrów długości i 60 szerokości
- Linje autów - i cele jak przy footballu
- Drużyny. Każda drużyna winna składać się z ośmiu przodowników, 2 łączników, 4 biegunów i tyłowego.
- Przodownicy. Ustawienie na początku partji
a) 3 przodowników w pierwszej linji, z tego dwaj - filary zmagania i 1 wybijacz
b) 2 przodownicy drugiej linji - wsparcie pierwszej linji
c) 3 przodownicy trzeciej linji - bardziej szybcy i zwinni, mogący w razie potrzeby grać biegunów.
Ich zadanie: ciągły atak z usiłowaniem pochwycenia przeciwnikowi piłki, ustawiczne towarzyszenie piłce w obozie przeciwnika, uchwycenie jej i podanie łącznikom i biegunom. Z chwilą gdy bieguny uchwycili piłkę i prowadzą atak, przodownicy winni się cofną i utworzyć drugą linię obrony.
Przodownicy nie ruszą na przeciwnika wcześniej, aniżeli z chwilą, gdy skutkiem nieudania się ataku biegunów - piłka znów znajdzie się w posiadaniu przeciwnika.
Zmaganie. Zmaganie następuje zwykle po "Naprzód" (tj. gdy piłka została rzucona rękami naprzód). Winno być szybkie i sformowane w następujący sposób:
Wybijacz podparty filarami powinien starać się wybić piłkę obcasami ku tyłowi. Piłkę uważa się jako wybitą prawidłową tylko wtedy jeśli nie wyszła na boki i jeśli nie została przed wyjściem z grupy zmagania dotknięta ręką. Żaden wybijacz nie powinien podnosić nóg, zanim piłka nie została rzucona na ziemię - w środek grupy zmagania. Z chwilą gdy piłka wyszła już ze zmagania i jeśli ją pochwycił nieprzyjaciel - przodownicy nie wahają się ani chwili, by rzucić do ataku i próbować odebrać piłkę.
Aut. (Touche) skoro tylko piłka znajduje się poza linją autów następuje rozgrywka zwana Aut, przy czem przodownicy ustawiają się w szeregu vis a vis łącznika partji mającej prawo rzutu. Łącznik z obozu, który ma prawo auta, rzuca piłkę ponad linją przodowników ustawionych w szeregu. Skoro tylko piłka została rzucona, każdy przodownik winien starać się pochwycić ją i podać swym łącznikom lub biegunom lub jeśli to możliwe unieruchomić przodowników przeciwnika, który posiada piłkę.
Rozgrywka aut winna być szybką i każdy gracz winien dobrze obserwować swego przeciwnika i być na miejscu, które mu przypada.
Tackling ma na celu zatrzymanie przeciwnika, który trzyma piłkę w rękach. Wykonuje się albo przez uchwycenie w pasie albo za kostkę. Winno być krótkie.
Dribbling jest to posuwanie piłki nogami (częścią nogi zewnętrzną - okolica kostki). Używa się w wypadku, gdy plac jest mokry i oślizgła piłka nie pozwala na podawanie rękami. Do powstrzymania dribblingu przeciwnika - należy rzucić się na ziemię na piłkę, plecami zwróconymi do nóg przeciwnika.
Zatrzymanie ma miejsce, jeśli gracz mający piłkę w ręku, zostanie przez przeciwnika pochwycony w celu przeszkodzenia w grze. Wówczas należy natychmiast upuścić lub rzucić piłkę, pochylając się na przód lub kładąc na ziemi. Wszyscy przodownicy z drużyny zatrzymanego spieszą szybko z pomocą i starają się ująć piłkę rękami lub sunąć ją nogami.
Poza grą następuje wtedy, kiedy zawodnik partji A, znajdując się przed graczem partji B, w chwili gdy ten robi rzut nogą, dotknie piłki uprzedzając przeciwnika, by nie znaleźć się poza grą. A nie powinien chwytać dopokąd przeciwnik nie przebiegnie z nią przynajmniej 5 metrów. "Poza grą" pociąga za sobą wolny rzut nogą dla drużyny przeciwnej. (Wolny rzut nogą oznacza rzut nogą swobodny bez przeszkody ze strony przeciwnika).
Naprzód jest to błąd polegający na rzuceniu piłki rękami w kierunku celu przeciwnika; powoduje on zwykle zmagania.
Zadanie łączników. Utrzymujący łączność pomiędzy przodownikami a biegunami; winni być zwinni i zręczni w podawaniu. Łącznik zmagania, w wypadku gdy ono należy do jego drużyny, rzuca piłkę w zmaganie. Łącznik otwarcia, który winien znajdować się w tyle za zmaganiem na odległości około 9 metrów, rusza dopiero wtedy, gdy już podana zmaganiu.
Zadania biegunów. W ustawicznym wyczekiwaniu ataku winni śledzić piłkę wzrokiem. Zdolność do biegu na szybkość, zręcznego wymijania i sprawnego podawania - nie powinni grać przez użycie osobistej siły, lecz wykorzystując słabe punkty przeciwnika dla wykonania zręcznego podania piłki (passy) zastosować ruch, który winien doprowadzić do celu. Biegu winni się zawsze znajdować w jednej linji lub schodach, posiadać pewny rzut nogą i poszukiwać auta.
Tyłowy. Cechują go zimna krew i zręczność zarówno w stosunku do graczy, jak i piłki. Znajduje się w odległości około 5 metrów od linji celu ku przodowi.
Wygrana - liczy 3 punkty i ma miejsce jeśli piłka została przeniesiona przez gracza np. czarnego poza linję celu czerwonych lub dotknięta przez czarnego gracza poza tę samą linię przed graczem czerwonych.
Przemiana. Jeśli piłka została przeniesiona poza linję celu przeciwnika ma się prawo przemiany pod warunkiem, że się nie upuści piłki na ziemię zanim się ją umieści na prostopadłej do linji celu przeciwnika na odległości 25 metrów w tył od miejsca, gdzie zaznaczona została wygrana. Jeśli rzutem nogi piłka przejdzie między dwoma słupami i ponad sznurem, wygrana jest przemieniona, przez co otrzymuje się 2 nowe punkty.
Drop goal. Jeśli przez wykonanie rzutu nogą w chwili, gdy piłka dotknie ziemi - piłka ta przejdzie ponad poprzecznicą i pomiędzy 2 słupami - liczy się 4 punkty, jest to drop goal.
Uwagi ogólne. Gra w rugby nie powinna być brutalną; wymaga natomiast wielkiej zręczności, szybkości i zimnej krwi. Dobry gracz nie będzie nigdy stosować siły; winien on podać piłkę w porę i zawsze w tym kierunku, gdzie przeciwnik jest najmniej liczny. By się stać dobrym graczem, należy co ranka podtrzymywać i rozwijać elastyczność ciała, wykonywać ćwiczenia rąk, uczyć się kłaść i podnosić szybko. Bieguny winny ćwiczyć bieg 100-metrowy, podczas gdy przodownicy bieg długi. W rugby wszystko pracuje, to też całkiem słusznie nazwano ten sport "grą skończonego atlety".
